Niets in de wereld kan je zoveel zorgen geven als je eigen gedachten.

Je bent iemand met een leuk gezin, een fijne baan en een levendig, sociaal leven. Niets aan de hand toch? En toch lig je ’s nachts vaak te piekeren in je bed en lijken al je gedachten zich steeds vaster te zetten, in een oneindige knoop waar geen einde aan lijkt te komen. Wanneer je voor het laatst ongestoord hebt kunnen doorslapen kun je je niet eens meer herinneren. De buitenwereld ziet je als een leuk, enthousiast mens, die altijd klaar staat om anderen te helpen. Als het nu gaat om de steun en toeverlaat te zijn voor je vriendinnen, knusse weekendjes weg te plannen met je partner of de rots in de branding te zijn voor je collega’s, je doet het graag en niets is te veel voor je. En toch vraag je je af, klopt dit nog wel? Je bent zoekende naar wat wil ik, wie ben ik. Je snapt niet waardoor je je zo leeg en onzeker voelt en alles je ook steeds meer moeite en energie kost.

Herken je dit?

• Als de wekker gaat merk je hoe moe je nog bent en is je eerste gedachte ‘hoe kom ik deze dag door’. Je wilt eigenlijk blijven liggen maar je moet toch naar je werk, dus sjok je naar de douche om tevergeefs een poging te doen om wakker te worden. Gelukkig is er koffie!
• Iedere week lig je trouw op je yoga mat voor een uurtje me-time, maar het lukt je met geen mogelijkheid je te richten op je ademhaling en lichaam. Het lijkt net alsof je hoofd precies dit uur uitkiest om eens even alles te overdenken wat er nog moet gebeuren. De ontspanning is steeds verder te zoeken.
• Je gedachten lijken wel een langspeelplaat waarbij de naald in een groef blijft hangen. Keer op keer zijn daar die overheersende gedachten waardoor je je nog onzekerder gaat voelen en lukt het je simpelweg niet meer om te genieten van alles waar je eerst zo blij van werd.

Wat gebeurt er als je niets doet?

Je vermoeidheid neemt dag na dag toe en raak je door het piekeren te uitgeput om nog te kunnen slapen. Dit kost je zoveel energie dat je uit eindelijk niets anders meer kunt dan je ziek te melden, wat als falen voor je voelt.

Inmiddels ben je een kanjer geworden in het bedenken van uitvluchten, zodat het voor de buitenwereld lijkt alsof je het allemaal nog prima voor elkaar hebt en er niets aan de hand is. Je onzekere gedachten en nare gevoelens houd je stilletjes voor je, wat je nog verdrietiger en eenzamer stemt.

Durf je nauwelijks meer in de spiegel te kijken, daar je schrikt van de wallen onder je ogen. Je lijf confronteert je met allerlei lichamelijke en mentale klachten waardoor je uiteindelijk lusteloos op de bank blijft hangen. Je besluit steeds vaker yoga ach, dat kan ook volgende week nog wel.

Het genieten en actief deelnemen aan het gezinsleven, je werk en sociaal leven verdwijnt meer en meer naar de achtergrond, daar al het piekeren en twijfelen zo op de voorgrond staat. Je voelt nu, van top tot teen, hoe het is om je onzeker, lusteloos en eenzaam te voelen. De vraag is, hoelang houd je dit nog allemaal vol.